 Voor het internet tijdperk was de privacy van Jan Modaal redelijk beschermd. Het was zeer moeilijk om informatie te vinden over een willekeurig persoon. De burgerlijke stand, medische zorg, politie diensten en educatieve instellingen hadden wel persoonsgegevens in bezit maar gaven die niet zo maar vrij. Het was nauwelijks mogelijk als individu informatie in te winnen over een ander individu, de privacy van de burger was beschermd tegen nieuwsgierige personen. De enige personen waar wel meer over bekend was, waren de beroemdheden zoals de radiomakers, popsterren, filmsterren, televisiepersoonlijkheden, etc. Je moest dan wel de bladen kopen maar dan kon je alle smeuïge details over de bekendheden lezen.
 Met de opkomst van het internet, eind jaren negentig, kwam daar langzaam verandering in. De 15 minutes of fame van Andy Warhol kwam voor de gewone burger veel dichter bij. Het was mogelijk om een berichtje op een website te plaatsen die dan door duizenden mensen gelezen kon worden. Of je kon een website maken waar alle internetters jouw creaties konden zien. Het publiek voor al je schrijfsels en visuele werkjes werd oneindig groot, iedereen die iets op het internet kon zetten had een wereldwijd podium. Waar niemand op dat moment nog aan dacht is dat papieren informatie in de regel wordt weggegooid en dus niet meer vindbaar is terwijl informatie op het internet altijd vindbaar blijft. Ook als het niet zo goed uitkomt.
Met de krant van gisteren wordt de vis op de markt verpakt of de hondendrol van straat geveegd. In de oude media zoals kranten en televisie wordt er nauwelijks teruggekeken en is er geen openbaar medium om berichten of beelden op te roepen. Hierdoor was het nodig om constant in de media te staan om bekend te blijven. Met het internet kun je iedere persoon opzoeken, daar is zelfs een term voor, iemand googlen. Alle informatie die ooit over een persoon op het internet gezet is vindbaar. Iedereen die onder zijn eigen naam iets op het internet plaats blijft bekend.
 Wanneer je op een persoon zoekt zijn in de meeste gevallen de eerste hits van Facebook, Instagram, LinkedIn of Twitter. Dit zijn websites waar de gebruiker zelf kan bepalen wat de inhoud is. Wat vaak vergeten wordt is dat deze websites standaard openbaar zijn en dat bijvoorbeeld geboortedata, foto’s en teksten door iedereen te zien zijn. Bedrijven die sollicitanten over de vloer krijgen kijken hier ook naar en zullen een gewelddadig of persoonlijk filmpje minder waarderen dan de vrienden waarvoor ze bedoelt zijn. Het is daarom aan te raden om de inhoud van deze websites af te schermen voor publiek.
Minder controleerbare informatie op het internet zijn reacties op blogs of media uitingen van derden. Reacties die gegeven worden in het heetst van de strijd waarbij iemand te keer gaat tegen een andere blogger zijn vaak niet meer te verwijderen. Deze uitingen zijn tot in lengte van dagen nog te lezen. De meest vervelende informatie op het internet is persoonlijke informatie die door derden wordt geplaatst. Onschuldige gegevens als je inkomen, je woonadres of je gezinssituatie kunnen, in de handen van kwaadwillende, vervelende gevolgen hebben. De enige remedie hier tegen is er voor te zorgen dat de eerste pagina van de google resultaatlijst volledig gevuld is met door je zelf gecontroleerde informatie.
|
